دریاچه بزنگان تنها آبگیر طبیعی در استان خراسان است که در بلندیهای کپهداغ و در در جنوب رشته کوههای هزار مسجد در فاصله ۱۳۰ کیلومتری جاده مشهد-سرخس واقع شده است. این دریاچه حدود هشتاد هکتار وسعت دارد و عمق آن حداکثر دوازده متر و حداقل نه متر می باشد .
دریاچه بزنگان از ویژگیهایی خاص برخوردار است و از این جهت مکان مناسبی برای تحقیقات علمی می باشد. این مکان که همه ساله در فصلهای پاییز و زمستان و اوایل بهار زیستگاه بسیار مناسبی جهت زمستان گذرانی پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی است. سازمان حفاظت محیط زیست در جهت حفظ و بهرهوری معقول از این پدیده طبیعی و با حفظ اصالت تعادل اکولوژیکی آن، برنامههایی در دست اقدام داشته و در آینده نزدیک یکی از مراکز مهم علمی پژوهشی و تفرجگاهی خواهد شد.
آب این دریاچه حاصل از بارندگیهای سالانه و چشمههای کوچک حاشیه و کف دریاچه می باشد که طعم آب آن نیز کمی تلخ و شورمزه است.در این دریاچه تاکنون ۳۳ گونه فیتو پلانکتون جلبکی در دریاچه بزنگان شناسایی شده است. این منطقه زیستگاه مناسبی برای ماهیان، جانوران و پرندگان مهاجر و بومی محسوب می شود. ماهی بومی دریاچه از همان نوع شیرماهی موجود در دیگر رودخانههای استان است ولی بزنگان زیستگاه خوبی نیز برای چند نوع ماهی کپور می باشد. این دریاچه بهعنوان تنها «اثر طبیعی ملی» استان خراسان شناخته میشود. غار بزنگان نیز در شش کیلومتری جنوب غربی روستای بزنگان واقع شده و قدمت آن به لحاظ آثار به دست آمده به پیش از میلاد برمیگردد.
بیشترین گیاهان موجود در این منطقه عبارتند از کاسنی(compositae) ،غلات(gramineae) ،شببو (cruciferae) و چتریان (umbelliferae)
از نظر شکل زیستی ۵۷ درصد گونهها به تروفیتها و ۲۸ درصد به همی کریپتوفیتها تعلق دارد. مطالعات کورولوژی نشان میدهد که بیش از ۵۰ درصد گونهها به منطقه رویشی ایران و توران و ۳۰ درصد به ایران و توران اروپا سیبری تعلق دارد.